سوره بلد/ آیات 3-1: «
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ * لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ * وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ * وَ وَالِدٍ وَ مَا وَلَدَ»
در اینكه منظور از این پدر و فرزند كیست؟ تفسیرهاى متعددى ذكر كردهاند:
به گزارش
خدمت؛ نخست اینكه: منظور از(
والد) ابراهیم خلیل و از(
ولد) اسماعیل ذبیح است و با توجه به اینكه در آیه قبل به شهر مكه سوگند یاد شده و مىدانیم ابراهیم و فرزندش بنیانگذار [تجدید بنا كننده] كعبه و شهر مكه بودند، این تفسیر بسیار مناسب بهنظر مىرسد؛ بهخصوص اینكه عرب جاهلى نیز براى حضرت ابراهیم و فرزندش، اهمیت فوقالعادهاى قائل بود، و به آنها افتخار مىكرد و بسیارى از آنها نسب خود را به آن دو مىرساندند.
دیگر اینكه منظور، آدم و فرزندانش مىباشند.
سوم اینكه منظور، آدم و پیامبرانى هستند كه از دودمان او برخاستهاند.
و چهارم اینكه منظور، سوگند به هر پدر و فرزندى است؛ چرا كه مسأله تولد و بقاء نسل انسانى در طول ادوار مختلف، از شگفتانگیزترین بدایع خلقت است و خداوند مخصوصا به آن سوگند یاد كرده است.
جمع میان این چهار تفسیر نیز بعید نیست؛ هر چند تفسیر اول از همه مناسبتر بهنظر مىرسد.
تفسیر نمونه، جلد 27، صفحه 9.